Lombardia Beni Culturali
33

Libellum

1124 gennaio 1, Milano.

Giovanni Spadolunzo del fu Amizone de Pustera Sancte Eufemie, di Milano, dà a titolo di livello ventinovennale e successivamente perpetuo ai fratelli Pietro, Rogerio e Tedaldo del fu Ottone de Mama, di Milano, la sua porzione di un appezzamento di campo e prato in Villamaggiore, nel luogo detto Isola Magna, con l'obbligo da parte di Pietro, Rogerio e Tedaldo di pagare a s. Martino o entro gli otto giorni successivi il fitto annuo di due denari, fitto di cui Giovanni investe immediatamente i fratelli a titolo di beneficio sine servicio, ricevendo dieci soldi.

Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 554, n. 37 [A]. Copia del principio del sec. XIX, BNBMi, Mss. Bonomi, AE XV, 20, pp. 137-139, n. 45 [B]. Regesto, ASMi, Catalogo delle pergamene, vol. III, fasc. 53. Sul verso, di mano coeva forse X: § Carta vendicionis quam fecit Iohannes Spadalonga de pusterlla Sancte Euffumie | in manu Petri et Rogerii, de terris de Vicomaiori, facta .MCXXIIII.; aggiunta di altra mano coeva W: de ianuario; di mano coeva Z: .XXIIII.; segnatura Bonomi: 37. MCXXIV; altra mano moderna (fine XVII s., reg. 66): I.13; altre mani moderne: 1124 ripetuto; Instrumentum libelli per Iohannem Spadalonzam in Petrum, Rogerium et Teodum fratres de Mainij de sua portione et campi et prati in loco de Vicomaiore. I 13.

Pergamena di mm. 177 x 272/235 in buono stato di conservazione.

(ST) Anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi milleximo centeximo vigeximo quarto, kalendis ienuarii, indictione secunda. Placuit atque convenit inter | Iohannem Spadolunzo, filium quondam Amizonis de Pustera Sancte Eufomie (a), de civitate Mediolani, nec non et inter Petrum et Rogerium et Tedeoldum, germa|nos, filii quondam Otonis de Mama, de suprascripta civitate, ut in Dei nomine debeat dare, sicut a presenti dedit ipse Iohannes eisdem germanis, ad habe|ndum et tenendum seu censum reddendum, libellario nomine, usque ad annos viginti et novem expletos, et deinc in antea, | usque in perpetuum, id est suam portionem de campi et prati petia una insimul se tenente, iuris Sancti Vicentii, et libellaria ipsius Iohannis, | reiacenti in loco et fundo Vicomaiore, ad locum ubi dicitur Isola Magna, est ei a mane Rustipegi, a meridie Alberti de | Porta Romana, a sero fruvio Olonne, et est ipse campus, una cum iamdicto prato, per mensuram iustam perticas ******, ipse vero | campus et pratum, cum superiore et inferiore, inveniri potuerit, in integrum; ea ratione uti amodo in antea, usque in suprascripto | constituto, habere et tenere debent ipsi germani vel eorum heredes predicto campo et prato, et facere inibi, tam superiore | et inferiore seu cum fine et accesione sua, libellario nomine, quicquid eis fuerit utilitas, ita ut apud eos non | depeiorentur. Et persolvere exinde debent ipsi germani vel eorum heredes censum singulis annis, usque in suprascripto constituto, | per omnem festum sancti Martini, vel infra octavum diem prosimum postea, eidem Iohanni vel suis heredibus argenti denarios bonos duos. | Alia superinposita inter eos exinde non fiat. Penam vero inter se posuerunt ut quis ex ipsis vel eorum heredibus se de hac | convenientia libelli removeri quexierint et in ea omnia, qualiter superius legitur, non permanserint, tunc compona|t pars illa, que hoc non conservaverit, partim (b) fidem servanti, pene nomine, argenti bonos solidos viginti et in| super in eadem convenientia libelli permaneant. Quia sic inter eos convenit. Actum suprascripta civitate Mediolani. Et de|derunt ipsi germani eidem Iohanni solidos decem (c).
Signum + manus suprascripti Iohannis, qui hoc libellum ut supra fieri rogavit.
Signum +++ manuum Lanfranci, Arderici Burri et Vuidonis, testium.
(ST) Ego Anselmus notarius domni tercii Henrici imperatoriis (d) (1) scripsi post traditum complevi et dedi.
Ibi statim, presentibus ipsis testibus, investivit ipse Iohannes eisdem germanis de denariis duos (b) ficto, quod legitur in suprascripto libello, benefici|ario nomine, sine servicio.


(a) Così per Eufemie.
(b) Così A.
(c) Et - decem sembra aggiunto dopo la completio del notaio, perché occupa lo spazio tra la dispositio e la prima riga dei signa manuum.
(d) imperatoriis con segno abbreviativo a cappio.

(1) Nella storiografìa Enrico IV. Si ignora nella successione il re di Germania Enrico I l'Uccellatore (919-936), che non venne mai incoronato imperatore.

Edizione a cura di Anna Maria Rapetti
Codifica a cura di Gianmarco Cossandi

Informazioni sul sito | Contatti