36
Sententia Oberti Mediolanensis Ecclesie archidiaconi
1176 luglio 5, Milano.
Oberto arcidiacono pronuncia sentenza nella controversia fra Oliviero, preposito della chiesa di S. Eustorgio, e Corvo, proposito della chiesa di S. Lorenzo, circa la decima di due campi, rispettivamente detti Campus de Madulfo e in Glarea.
Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 433 [A]. Regesto, ASMi, Catalogo, IV, fasc. 65.
Sul verso annotazioni tarde.
Pergamena con piccole lacerazioni a destra; č completamente macchiata, con scrittura dilavata in pių punti.
(ST) Anno ab incarnacione domini nostri Iesu Christi milleximo centesimo septuagesimo sexto, quinto die mensis iulii, indicione nona. In civitate Mediolani, in pallatio domini Oberti Sancte | Mediolanensis Ecclesie archidiaconi. Sententiam protulit ipse dominus Obertus archidiaconus super controversia que vertebatur inter donnum Oliverium prepositum ecclesie Sancti Eustor|gii ex parte ipsius ecclesie et ex altera parte donnum Corvum prepositum ecclesie Beati Laurentii ex parte iamdicte ecclesie de decima camporum duorum, unus scilicet vocatur Campus de Ma|dulfo, et iacet ultra viam que vadit ad Cassinum, non multum longe ab ipso Cassino: coheret eidem campo a mane via, a meridie Ambroxoti de Comite, a sero Marchesoti Bonpetri, a monte | Sancti Celsi; alius campus dicitur in Glarea, qui est in braida Sancti [Steph]ani: coheret ei a mane Sancti Celsi, a meridie Gregorii Ca[inarca], a ser[o et a monte vi]a. Ipse quidem prepositus Sancti Eustorgii decimam predic|torum duorum camporum ad ipsam ecclesiam Sancti Eustorgii pert[inere] dicebat et [[.....]]I decimam illarum terrarum que sunt in confinibus illis usque ad turrim, que sunt vel fuerunt proprietas, ad suam ecclesiam | Sancti Eustorgii pertinere, et quod decimam illarum terrarum habuerit [[...... et pro]duxit testes qui non sunt (a) visi suffitientes. E contra ipse prepositus Sancti Laurentii decimam illam ad | ecclesiam Sancti Eustorgii non pertinere imo ecclesie Sancti Laurentii esse omnimodo ad[firma]bat et quod decimam predictarum terrarum que sunt vel fuerunt proprietas ipsius ecclesie Sancti Eustorgii ad ipsam ecclesiam | pertineat prorsus infitiabatur et quod ipse prepositus ecclesie Sancti Laurentii decimam ipsius campi de [[......]] ex longissimo tempore possideret et in presenti possideat idoneos produxit [te]stes et quod | decima omnium arvorum (b) circumstantium prefatis duabus campis de Madulfo et Glaree sit ecclesie Sancti Laurentii. Visa discordia ab eodem domino archidiacono, presente utraque parte, ipse prepo|situs Sancti Eustorgii non diffitebatur. His ita visis et auditis, [prenominatus][Obertus] archidiaconus prefatum prepositum Corvum ad partem ipsius ecclesie Sancti Laurentii a petitione iamdicti Oli|verii prepositi Sancti Eustorgii absolvit, dato iuramento eidem [preposito Sancti] Laurentii ut iuret per advocatum quod ipsa decima predictorum camporum duorum ecclesie Sancti Laurentii | sit, ita quod ad ecclesiam Sancti Eustorgii non pertineat. Et ipse prepositus [Sancti] Laurentii ut supra iuravit. Et sic finita est causa. | Interfuerunt Anselmus sacerdos ecclesie Sancti Protaxii in Campo, presbiter Iohannes de S[[.........]], Otto prepositus de Setara, Petrus et Arialdus fratres eius, Otto clericus de Apiano, Gregorius et Guilielmus qui | dicuntur Cainarca atque Anricus de Marliano.
(SM) Ego Iohannes causidicus interfui et subscripsi.
(SM) Ego Gregorius iudex interfui et subscripsi.
(ST) Ego Ambrosius de Valnexio notarius sacri palatii scripsi.
(a) sunt nell'interlinea.
(b) arvvorum con la prima v espunta.
Edizione a cura di
Maria Franca Baroni
Codifica a cura di
Valeria Leoni