Codice diplomatico della Lombardia medievale
(secoli VIII - XII)

[(ST)] [Anno ab in]carnatione domini nostri Iesu Christi millesimo centesimo sestodecimo, mense februarii, indictione nona. Dum venisset Arnaldus, |[infantu]lus, filius quondam Iohannis, qui fuit dictus Gastaldius, de civitate Mediolani, una cum Vuidone, germano et tutore suo, ad Vuifredum, iudicem et | missum domni quarti Henrici imperatoris (1), qui ex hac causa et alia multa ab eo missus est institutus, et filius quondam Arderici, de loco Lemacio; | ad quem missum ipse Arnaldus, infantulus, una cum ipso Vuidone, germano et tutore suo, quexivit in eius presentia eo quod predictus quondam Iohannis, |[genitor] suus, relinquisset ei debitum usque ad argenti denariorum bonorum Mediolanensium solidos septem, et non haberet de mobilibus rebus tantum ad venundan|dum, unde ipse debitum sanare potuisset, set haberet suam portionem, que est medietas, de vinea cum area eius petia una, iuris sui, reia|cente in loco et fundo Cosonno et in eius territorio, ad locum ubi dicitur in Clusura; coerent ei ad supertotum tam ad unam medietatem | quam ad aliam a mane et meridie Gezonis, a monte Ugonis Fantem, a sero Lanfranci Bremma, et est area ex ipsa vinea infra ipsas coeren|tias supertotum, tam unam portionem quam aliam, per mensuram perticas legiptimas duo, quam venundare postulabat. Ideo petivit ad eundem Vuifredum | missum ut ipse, pro amore Dei et anime ipsius domni imperatoris (a) hac sue mercedis, ut eis licentiam daret et autoritatem publicam tribueret | iamdictam suam portionem de suprascripta vinea ad venundandum, et pretium inde accipiendum ad ipsum suum debitum sanandum. Cum ipse Vuifredus, | iudex et missus, talem audivit postulationem et deprecationem predicti Arnaldi infantulo, una cum ipso tutore suo, tunc inquixivit per duos Deum | timentes homines liberos estimatores, qui ibi aderant, quorum nomina subter leguntur, si ita verum esset, sicut ipse infantulus cum ipso tuto|re suo dixerat, et ipsi dixerunt et estimaverunt et diligenter inquixierunt hec omnia vera esse, sicut ipse infantulus, una cum ipso tuto|re suo, dixerat, nec ipsam suam portionem de suprascripta vinea amplius de suprascripto precio non valeret nec exinde deceptus fit. Tunc, cum ipsius Vuifredi missi | certa veritas cognita fuit ab ipsis estimatoribus diligenter investigata et inquixita, quod sic esset verum, sicut ipse infantulus, una cum | ipso tutore suo, dixerat, tunc, pro amore Dei et anime ipsius imperatoris hac sue mercedis, licentiam dedit et auctoritatem publicam | tribuit predicto Arnaldo, infantulo, iamdictam suam portionem de suprascripta vinea ad venundandum, et pretium inde accipiendum hoc ipsum suum | debitum sanandum. Propterea constat me qui supra Arnaldum, infantulum, qui professus sum lege vivere Longobardorum, mihi qui supra Arnaldo infantulo | consentiente iamdicto (b) Vuidone, germano et tutore meo, per ipsius Vuifredi, iudicis et missi, datam licentiam et similiter consentie|nte suprascriptum Vuidonem, qui professus eadem lege vivere Longobardorum; accepisse sicuti et in presentia testium manifesti sumus nos | ipsi germani quod accepimus insimul a te Nigro, filio quondam Benzonis, de suprascripto loco Cosonno, argenti denariorum bonorum Mediolanensium solidos | quattuordecim, finito pretio, sicut inter nos convenit tam pro meam (c) portionem qui supra Arnaldo infantulo, quam pro mea qui supra Vuidonis de suprascripta vi|nea, sicut per coerentias et mensuram legitur, omnia et in omnibus, ut supra dictum est, in integrum. Quam autem vineam superius dictam ab hac | die tibi qui supra Nigro per hanc cartam et pro suprascripto pretio vendimus, tradimus et mancipamus, ut fatias exinde a presenti die tu et | cui tu dederis vestrique heredes iure proprietario nomine quicquid volueritis, sine omni nostra et heredum nostrorum contradictione. Quidem | et spondemus atque promittimus nos qui supra germani, una cum nostris heredibus, tibi qui supra Nigro et cui tu dederis vestrisque heredibus suprascripta | vendita, qualiter superius legitur, in integrum ab omni homine defensare. Quod si defendere non potuerimus aut si contra hanc cartam | vendicionis, per quodvis ingenium, agere aut causari presumserimus, tunc in duplum vobis suprascripta vendita restituamus, sicut pro tempore | fuerit aut valuerit, sub estimatione, in eodem loco. Quia sic inter nos convenit. Actum suprascripta civitate.
Signa ++ manuum suprascriptorum Arnaldi, infantuli, et Vuidonis, germanorum, qui hanc cartam vendicionis ut supra fieri rogave|runt et ipse Vuido eidem Arnaldo, germano suo, tutor estitit et consensit.
Signa ++ manuum Iohannis, qui dicitur de Vicomercato, et Petri, filii Alberti item Petri de Ovari, qui estimato|res ut supra fuerunt et in hac carta ad confirmandum manum posuerunt.
Signa +++ manuum Marronis de Malliano et Bellotti atque Iohannis, testium.
(ST) Ego Ambrosius qui et Frogerius notarius scripsi post traditam complevi et dedi.

(a) imperatoris con -mp- corretto su -nq- e -e- nell'interlinea.
(b) Spaziatura tra -i- e -c- in cui scende dalla riga superiore l'asta verticale di propterea.
(c) Così A.

(1) Nella storiografia Emico V. Si ignora nella successione il re di Germania Enrico I l'Uccellatore (919-936), che non venne mai incoronato imperatore.

Edizione a cura di Anna Maria Rapetti
Codifica a cura di Gianmarco Cossandi