23
Carta finis et refutationis
1142 aprile 12, Milano.
Pietro e Cavalcabò detti Culdeverri, fratelli, di Milano, rinunziano in favore della chiesa di San Giorgio, rappresentata dal chierico Anselmo, ad ogni pretesa su cinque appezzamenti di terra, estesi complessivamente ventitre pertiche, undici tavole e quattro piedi, che essi avevano acquistato da Gualtiero e Fitia, coniugi, di Rossate, in quello stesso luogo, in località ad Sanctum Nazarium, a la Cirexa, ad Roncum, Ultra Rium e lì presso, dando esecuzione a quanto stabilito dai giudici Azzone e Guertius concordemente interpellati, i quali appurarono che la suddetta terra, appartenente alla chiesa, era stata indebitamente alienata dai predetti coniugi. I fratelli ricevono un launechilde. Pietro dà poi guadia al chierico Anselmo di consegnare entro il successivo san Lorenzo la carta comprovante il suo acquisto della terra in questione, che ancora tiene presso di sé, e pone come fideiussori il predetto Cavalcabò e Giordano Maccazecca.
Originale, ASMi, AD, pergg., cart. 416 [A]. Regesto: Catalogo, III, fasc. 60.
Sul verso data, regesto e collocazione settecenteschi.
Regesto: GRECO, Note Storiche, p. 69.
La pergamena presenta tracce di rigatura a secco.
Il notaio esprime le misure in accusativo, scrive talvolta le semplici per le doppie (acessium, quatuor), e indifferentemente Roxate, Rossiate.
(ST) Anno dominice incarnacionis milleximo centeximo quadrageximo secundo, duodecimo die mensis aprilis, indicione quinta. Presentia bonorum hominum quorum nomina subter leguntur, cum ligno et carta que suis | tenebant manibus, Petrus et Cavalcabos, germani qui dicuntur Culdeverri, de civitate Mediolani, finem et refutationem fecerunt in manu Anselmi clerici de Sancto Georgio, ad partem ipsius ecclesie et canonice, | nominative de petiis quinque de terra quam ipsi Petrus et Cavalcabos emerunt ab Gualterio et Fitia iugalibus, de loco Roxate, et reiacet ipsa terra in suprascripto loco Rossiate. Primus campus dicitur ad Sanctum Nazarium et est | per mensuram perticas legitimas quindecim et tabulas quatuor et pedes octo, a mane et meridie via, a monte Sancti Georgii. Secundus campus cum novellis intus positis dicitur a la Cirexa, a mane Petri, a meridie acessium, a monte | Sancti Georgii, et est perticas legitimas duas et tabulas decem et septem et pedes decem. Tertius campus dicitur ad Roncum et est perticas legitimas tres et tabulas undecim et pedes decem, a mane Bregonzii, a sero rio, a monte | Sancti Georgii. Quartus campus dicitur Ultra Rium, est ei a mane rium, a meridie Markisi, a sero acessium et est perticas unam et tabulam unam et pedes decem. Quintus ibi prope est tabulas viginti et tres et pedes duos, | a mane rium, a meridie suprascriptorum Petri et Cavalcabovis, a sero Petri, a monte detinet Patarinus; de quibus quinque petiis de terra erat discordia inter ipsos canonicos de Sancto Georgio in Palatio et ex altera parte suprascriptos | germanos. Que discordia fuit missa in Azone et Guertio iudicibus, datis ex utraque parte pignoribus, qui ex utraque parte rationibus auditis et (a) diligenter partibus inquisitis, dederunt electionem iurisiuran|di ipsi ecclesie, ut canonici iurarent per suum advocatum quanta manu ipsam terram ecclesie esse et illam terram ncque vendidisse neque alio modo alienasse, et hanc electionem dederunt, ideo quia canonici | ostenderunt unum instrumentum (1) in quo continebatur suprascripta terra, et iterum quia suprascriptus Gualterius erat colonus suprascripte ecclesie quando vendidit suprascriptam terram suprascriptis germanis; prepositus vero Lanterius elegit suprascriptum Ansel|mum Pitetum (2) suum advocatum in isto negotio et ipse Anselmus iuravit cum aliis quatuor sacramentalibus sicut superius legitur. Et idcirco fecerunt suprascriptam finem suprascripti germani, eo tenore sicut hic subter legitur, ita ut | amodo in antea ullo umquam in tempore non sit eisdem germanis nec eius heredibus nec eius submisse persone per ullumvix ingenium licentia nec potestas agendi nec causandi placitum aut aliquam intentionem commo|vendi contra suprascriptam ecclesiam nec contra eius offitiales, qui nunc sunt vel pro tempore fuerint, nec contra cui dederint de suprascripta terra de parte neque de toto, set omni tempore taciti et contenti exinde esse et permanere debent. Quod si amodo | in antea aliquo in tempore ipsi germani vel eorum heredes egerint aut causaverint contra suprascriptam ecclesiam de suprascripta terra et omni tempore ut supra legitur taciti et contenti non permanserint, vel si aparuerit ullum datum aut factum | quod ipsi in alia parte dedissent aut fecissent et claruerit, tunc componere promiserunt pene nomine argen(ti) d(e)n(ariorum) bon(orum) Mediol(anensium) libras viginti, et insuper taciti et contenti exinde esse et permanere | debent. Quia sic inter eos convenit. Et pro suprascripta fine firmanda acceperunt suprascripti germani exinde launechilde manstrucam unam.Actum in suprascripta civitate, intus predictam canonicam.
Signum + (b) manus suprascriptorum Petri et Cavalcabovis germanorum qui hanc cartam ut supra fieri rogaverunt.
Signa + + manuum (c) Iohannis de Marinonis, Bennonis de Marinonis, Iohannis Mirabilia, Guicherii, Petratii de Tertiago, Olderati de Curte Nova, Iordani Maccazeca et suprascripti | Gualterii de Rossiate, testium. Interfuerunt et alii quam plures.
Ibi statim dedit guadiam suprascriptus Petrus eidem Anselmo ad partem ipsius ecclesie quod dare habet cartulam emptionis quam habet de suprascripta terra eidem Anselmo vel parti ipsius ecclesie ab hodie usque in sancto | Laurentio proximo veniente, et posuit fideiussores suprascriptum Cavalcabovem et Iordanum Maccazecca (d) in pena librarum decem.
(ST) Ego predictus Azo iudex et missus secundi Chunradi regis subscripsi et tradidi.
(SM) Ego Guertius iudex ac missus domini secundi Chunradi regis ipsam sententiam dedi ut supra et subscripsi.
(ST) Ego Ardericus notarius ac iudex et missus domni secundi Conradi regis scripsi.
(a) Segue l espunto.
(b) Qui e più sotto il numero delle croci non corrisponde a quello delle persone citate.
(c) II tratto finale dell'ultima u deleto.
(d) Così A.
(1) Doc. non reperito.
(2) Si tratta evidentemente del chierico sopra citato.
Edizione a cura di
Luisa Zagni
Codifica a cura di
Ada Grossi